Feigdin

Logar bragdareldurin innast í míni sál
Mær í bukandi bringu brennur eitt bál
Og mín trá stendur á tann hetjunnar sal
Kendi ongantíð at eg hevði eitt val
So líkasæl stjørnufjøldin ørandi fjar
Alla tíð Kappin kaldur alheimin sær
Yvir heimin hann kastar kaldastu tøgn
Berið skjótt at tí skamm er ævinnar søgn
Eitt stjørnuskot, náttarlot, eru til bert eitt bil
Ein feigdarferð
Er mín í hesu verð
At váðaloga leiðin ber
Har hvør ein feigur fer
Til ongin eftir er
Vekir meg í nátt hvassa norðanvindanna kall
Tá mín stjørna av náttarhimninum fall
Brøttum bergi eg stóð og stardi útav
Sá eitt veingjaflog hvørva norður í hav
Tey tykjast forðandi frammanfyri mar fjøll
Standa eftir tá ævin loksins er øll
Er tá eingin at ganga við mína lið
Hvat er eftir tá alt er farið framvið
Eitt stjørnuskot, náttarlot, eru til bert eitt bil
Ein feigdarferð
Er mín í hesu verð
At váðaloga leiðin ber
Har hvør ein feigur fer
Til ongin eftir er
Fánað fornminnis mynd
Neyvan upp á navnfrægdar tind
Og nú setandi sólin lækkar
Søkk í gloymskunnar hav
Kaldur undir ísandi kav
Eingin veit hvar ið feigur flakkar
Eitt stjørnuskot, náttarlot, eru til bert eitt bil
Ein feigdarferð
Er mín í hesu verð
At váðaloga leiðin ber
Har hvør ein feigur fer
Til ongin eftir er
Alt í kaldari tøgn
Eftir standa søga og søgn
Um tann dag tá ein drongur dapur
Gekk tey lúgvandi fjøll
Heim í Heidna Hetjunnar høll
Vágan vinnur, og vágan tapir