Verdoemenis

Te krakend ende vermorzelend voer ik strijd
Voor het vaderland
Het breken van de dageraad
Roept om bloed
Door wil en macht, verbreekt de band!

Al hier is mijn eind
Hier ga ik dood
Ik vecht tegen tijd
(mijn) Lot is verloot

De zon verblindt mijn ogen
Door zijn schild
Al flitsend streeft het zwaard
Recht naar mijn hart!
Fortuna wenkt mij naar haar zij
De grillen van’t lot zijn ondoorgrondelijk
Fatum’s marionet!

De weg des levens
Is bezaaid met verleiding en zonde
Geboden, verboden, autocratie
Wijkt niet of ge gaat ten onder!

De waarheid zij verdoemd
Tot in de eeuwigheid!

Ge gaat ende staat waar ge wilt,
Vrije wil is een illusie.
Wij zijn allen met elkaar verbonden,
Verdoemd, zelfs voor en na de dood!

De noordenwind brengt mij weer tot leven.
De klaagzang van verwrongen metaal
Weerklinkt in de holtes van mijn geest.
Stijg op met de eerste zonnestraal.

De geur van bloemen en (de) feestschalmei
Dringt door (en) dan realiseer ik mij
De zinnen van’t leven, als ramenscherven
Komen nog samen, nog voor ik ga sterven.

Voor mijn vaderland
wil ik sterven