Rzeka marzeń

Ostatni oddech słońca przynosi wiatr
pod złotą łunę, pod świata płonący dach.
Znad Rzeki Wspomnień obraz unosi się:
dom twój daleki zgubiony dawno gdzieś.

Z dala od bliskich, w nieznane rzucił los,
w gwarze tajemnic brzmi nowy, nieznany głos.
Znad Rzeki Wspomnień obłok unosi się:
dom twój daleki zgubiony dawno gdzieś.

REFREN:
Wyciągnij dłonie i chwyć marzenie, }
ono rozproszy złe losów cienie. }
Niechaj nadziei skrzydła białe }
z powrotem niosą cię, jak wiatr. } / x 2

I wtedy czujesz, jak dobrze może być,
kiedy bezpiecznym snom już nie zagraża nic.
Znad Rzeki Wspomnień księżyc odsuwa mgłę,
dom twój daleki znowu odpływa gdzieś...

REFREN. / x 2

a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-a-a
ye-e-e-e-e-e-e
Ostatni oddech słońca przynosi wiatr
Tak, wy-ciąg-nij dło-nie i chwyć ma-rze-nie...