Cisza w jej domu

Cisza, cisza w domu jej przyczajona
Na palcach skrada się jak wróg
Niechciana, nieproszona
A jego nie ma
Dzieci jak anioły śpią zapomniane
A samotnosć łączy wieczór ciszą swą i poranek
To co wie i czego jeszcze nie wie
Czai sie w milczącego łóżka chłodzie sennym
I usypia w oczekiwaniu beznadziejnym

Sama! Oczy zamknięte a dusza płonie
Wieje wiatr... Ty na morzu, nikt nie wie że toniesz
Jesteś sama! Gdy rozpada się swiat, wiara kończy się
Czujesz jak czas usypia Twój gniew
A Ty walczysz z tym snem

Niewysłany stygnie list, ona płacze
Jej miłosć niepotrzebna już
Gdy szaleństwo w jego oczach znów biec mu każe
Na oslep, na smierć, za bóstwem fałszywym, zwodniczym mirażem

Sama! Oczy zamknięte a dusza płonie
Wieje wiatr...Ty na morzu, nikt nie wie że toniesz
Jesteś sama! Gdy rozpada się świat, wiara kończy się
Czujesz jak czas usypia Twój gniew
A Ty walczysz...

Twój gniew, słowa jak kamienie...